วิธีลงโทษการตรวจสอบภาชนะบนโต๊ะอาหารอย่างไม่มีเงื่อนไข

1. ลักษณะของเครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร ตามบทบัญญัติของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับอาหารหมายถึงวัสดุบรรจุภัณฑ์ ภาชนะ ผงซักฟอก สารฆ่าเชื้อที่ใช้กับอาหาร และเครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้ในการผลิตและการดำเนินงานอาหาร ความแตกต่างโดยละเอียดเพิ่มเติมสามารถแบ่งออกเป็นสถานการณ์ต่อไปนี้ (ดูมาตรา 150 ของบทบัญญัติเพิ่มเติมของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" สำหรับกฎระเบียบเฉพาะ): วัสดุบรรจุภัณฑ์และภาชนะที่ใช้ในการบรรจุและเก็บอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง ( เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารที่กล่าวถึงด้านล่างหมายถึงหมวดนี้) ผู้ที่สัมผัสโดยตรงกับอาหารหรือวัตถุเจือปนอาหารในระหว่างการผลิตและการแปรรูปเป็นเครื่องมือและอุปกรณ์สำหรับการผลิตและการดำเนินงานอาหาร ดังนั้นในการปฏิบัติงานกำกับดูแลและการบังคับใช้กฎหมาย ขั้นตอนแรกคือการแยกแยะว่าเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารเป็นภาชนะบรรจุภัณฑ์อาหารหรือเป็นเครื่องมือและอุปกรณ์ ข้อกำหนดด้านความปลอดภัยของอาหารของทั้งสองมีความแตกต่างกัน ดังนั้นเพียงชี้แจงลักษณะของเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารเท่านั้น เพื่อที่จะใช้ข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องได้อย่างถูกต้อง ตัวอย่างเช่น หากใช้แผ่นเพื่อเก็บวัตถุดิบไว้บนโต๊ะปฏิบัติการ แผ่นนั้นก็จะเป็นของอุปกรณ์เครื่องมือ หากใช้เก็บจานที่เตรียมไว้ก็จะเป็นภาชนะใส่อาหาร (ภาชนะ)

2. ข้อกำหนดที่แตกต่างกันสำหรับวัสดุบรรจุภัณฑ์ ภาชนะ เครื่องมือและอุปกรณ์ ประการแรกเมื่อซื้อผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับอาหาร ภาระผูกพันทางกฎหมายของผู้ใช้คือมาตรา 50 ของกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร: ห้ามซื้อหรือใช้ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของอาหาร มาตรฐานความปลอดภัย หมายถึงข้อกำหนดด้านคุณภาพของผลิตภัณฑ์นั่นเอง ข้อกำหนดสำหรับการใช้เครื่องมือและอุปกรณ์คือมาตรา 33 ย่อหน้า 1 (6) ของ "กฎหมายความปลอดภัยของอาหาร" ซึ่งควรปลอดภัย ไม่เป็นอันตราย และรักษาความสะอาดเพื่อป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร ข้อกำหนดสำหรับการใช้ภาชนะบรรจุภัณฑ์ ได้แก่ เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารคือรายการ (5) ของย่อหน้านี้: ควรล้างและฆ่าเชื้อก่อนใช้งาน ในเวลาเดียวกัน รายการ (7) กำหนดข้อกำหนดสำหรับวัสดุของตัวเอง: ปลอดสารพิษและสะอาด ในเวลาเดียวกัน รายการ (10) ของย่อหน้านี้กำหนดข้อกำหนดในการทำความสะอาด: ผงซักฟอกและยาฆ่าเชื้อที่ใช้ควรปลอดภัยและไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง ยังมีกรณีทั่วไปของการจ้างธุรกิจทำความสะอาดและฆ่าเชื้อบนโต๊ะอาหาร ในการนี้ มาตรา 56 ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" กำหนดว่าหากผู้ให้บริการจัดเลี้ยงมอบหมายให้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารและเครื่องดื่ม จะต้องมอบหมายให้หน่วยบริการฆ่าเชื้อส่วนกลางสำหรับเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารและเครื่องดื่มภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด

3. เมื่อได้ชี้แจงข้อกำหนดข้างต้นแล้ว ในทางปฏิบัติจำเป็นต้องแยกแยะระหว่างสถานการณ์ต่างๆ แล้วใช้ข้อกำหนดทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องอย่างถูกต้อง:

สถานการณ์ที่ 1: ในระหว่างการตรวจสอบการสุ่มตัวอย่าง ตัวชี้วัดของวัสดุบนโต๊ะอาหารนั้นไม่มีเงื่อนไข: เป็นของการซื้อหรือใช้ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัยของอาหาร การละเมิดมาตรา 50 วรรค 1 ของกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหารจะถูกลงโทษตามมาตรา 125 วรรค 1 (4)

สถานการณ์ที่ 2: เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารทำความสะอาดและฆ่าเชื้อด้วยตัวเอง แต่ผลการทดสอบไม่ผ่านการรับรอง อาจมีเหตุผลสองประการสำหรับสถานการณ์นี้: สาเหตุหนึ่งคือสารทำความสะอาดหรือสารฆ่าเชื้อที่ใช้ไม่มีคุณสมบัติเหมาะสม; อีกอย่างคือน้ำที่ใช้ทำความสะอาดไม่มีคุณสมบัติหรือกระบวนการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อไม่มีคุณสมบัติ ตามมาตรา 33 วรรค 1 รายการ (9) และ (5) ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" ควรตัดสินสถานการณ์เฉพาะตามผลการทดสอบ ตัวอย่างเช่น เพื่อนจากหูเป่ยปรึกษาเมื่อวันก่อนและกล่าวว่า ว่าผลการทดสอบเป็นไอออน หากผงซักฟอกสังเคราะห์เกินมาตรฐานสถานการณ์นี้ควรเป็นว่ากระบวนการทำความสะอาดไม่มีคุณสมบัติเหมาะสมเพราะหากสารทำความสะอาดหรือน้ำยาฆ่าเชื้อไม่ผ่านคุณสมบัติก็ไม่ใช่ปัญหาเกินมาตรฐานแต่เป็นการตรวจจับสารพิษ และสารอันตราย แต่คำถามที่ทำให้เพื่อนคนนี้สับสนก็คือ มาตรา 33 วรรค 1 (5) ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" กำหนดไว้เพียงหน้าที่ของผู้ปฏิบัติงานในการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อเท่านั้น แต่ไม่ได้กำหนดผลลัพธ์ของการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ มีคำถามเกิดขึ้นเกี่ยวกับการลงโทษตามข้อ (5) ของวรรค 1 ของมาตรา 126 อันที่จริง คำตอบนั้นเข้าใจได้ง่าย: การปฏิบัติตามข้อกำหนดที่มีคุณสมบัติหลังจากการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อเป็นภาระหน้าที่ที่มาพร้อมกับการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ และไม่มี จำเป็นต้องมีการชี้แจงทางกฎหมาย จึงไม่สมควรนำมาตรา 126 วรรค 1 (5) มาลงโทษ ในเวลาเดียวกัน มาตรา 70 ของ "ข้อบังคับสำหรับการดำเนินการตามกฎหมายความปลอดภัยของอาหาร" ก็ชัดเจนเช่นกัน: ยกเว้นสถานการณ์ที่กำหนดไว้ในย่อหน้าแรกของมาตรา 125 และมาตรา 126 ของกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร ผู้ผลิตอาหารและ หากพฤติกรรมการผลิตและการดำเนินงานไม่เป็นไปตามข้อกำหนดในข้อ 5, 7 และ 10 ของวรรค 1 ของมาตรา 33 ของกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร หรือไม่เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัยด้านอาหารของประเทศที่กำหนดโดยกระบวนการผลิตและการดำเนินการอาหารที่เกี่ยวข้อง กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหารจะมีบทลงโทษตามวรรคหนึ่งของมาตรา 126 และมาตรา 75 ของข้อบังคับเหล่านี้

สถานการณ์ที่ 3: ใช้วิธีการจ้างบุคคลภายนอกในการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อบนโต๊ะอาหาร ในกรณีนี้ ให้ทบทวนการปฏิบัติตามพันธกรณีในการตรวจสอบของหน่วยธุรกิจจัดเลี้ยงเป็นหลัก ตามมาตรา 56 และมาตรา 58 ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" และมาตรา 26 และ 20 ของ "ข้อบังคับสำหรับการดำเนินการตามกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" มาตรา 7 กำหนดว่าภาระหน้าที่ในการตรวจสอบส่วนใหญ่รวมถึง: ขั้นแรก ตรวจสอบคุณสมบัติ (ใบอนุญาตประกอบธุรกิจ); ประการที่สอง การตรวจสอบใบรับรองการฆ่าเชื้อ ประการที่สาม การตรวจสอบชื่อหน่วย ที่อยู่ ข้อมูลติดต่อ วันที่ฆ่าเชื้อและหมายเลขรุ่น และวันหมดอายุบนบรรจุภัณฑ์เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารแต่ละชิ้น - หากไม่ปฏิบัติตามข้อผูกพันในการตรวจสอบ เช่น อีกฝ่ายเป็นหน่วยที่ผิดกฎหมาย ไม่ได้แนบใบรับรองการฆ่าเชื้อตามที่กำหนด และเนื้อหาที่ทำเครื่องหมายบนบรรจุภัณฑ์ไม่ตรงตามข้อกำหนด ฯลฯ ถือเป็นการละเมิดบทบัญญัติของข้อที่สอง ย่อหน้าของมาตรา 56 ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" บทลงโทษจะต้องกำหนดตามวรรคแรกของมาตรา 126 และพื้นฐานทางกฎหมายคือบทบัญญัติของมาตรา 69 ของ "ข้อบังคับสำหรับการดำเนินการตามกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร": ภายใต้สถานการณ์ใดๆ ต่อไปนี้ มาตรา 126 ของกฎหมายความปลอดภัยด้านอาหารจะต้องกำหนดบทลงโทษในวรรค 1 มาตรา 75 ของข้อบังคับเหล่านี้: (2) ผู้ให้บริการจัดเลี้ยงไม่ตรวจสอบและเก็บสำเนาใบอนุญาตประกอบธุรกิจและใบรับรองคุณสมบัติการฆ่าเชื้อ ของหน่วยบริการฆ่าเชื้อโรคบนโต๊ะอาหารและอุปกรณ์เครื่องดื่มแบบรวมศูนย์ พื้นฐานทางทฤษฎีคือ การตรวจสอบนี้ซึ่งเป็นไปตามข้อกำหนดในการควบคุมการผลิตและการดำเนินงานอาหาร โดยพื้นฐานแล้วจะแตกต่างไปจากการตรวจสอบสินค้าขาเข้าในระบบหมุนเวียนอาหาร การมอบหมายหน่วยฆ่าเชื้อบนโต๊ะอาหารที่เป็นไปตามบทบัญญัติของกฎหมายนี้ตามที่กำหนดไว้ในวรรคสองของมาตรา 56 ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" ไม่เพียงหมายถึงคุณสมบัติเท่านั้น แต่ยังรวมถึงข้อกำหนดที่สำคัญด้วย หน่วยฆ่าเชื้อบนโต๊ะอาหารตามที่กฎหมายกำหนด หากการตรวจสอบเป็นไปตามข้อกำหนด แต่การทดสอบล้มเหลว จะถูกสั่งให้หยุดใช้ และหน่วยฆ่าเชื้อจะถูกโอนไปยังแผนกสุขภาพเพื่อทำการลงโทษ เนื่องจากไม่ว่าจะเป็นวรรคสองของมาตรา 126 ของ "กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" หรือมาตรา 71 ของ "ข้อบังคับสำหรับการบังคับใช้กฎหมายความปลอดภัยด้านอาหาร" การกระทำที่ผิดกฎหมายของหน่วยบริการฆ่าเชื้อโรคแบบรวมศูนย์สำหรับเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารและเครื่องดื่มรวมถึงการทำความสะอาดและ พฤติกรรมการฆ่าเชื้อและการออกใบรับรองและฉลากที่เกี่ยวข้องจะได้รับการจัดการโดยกรมอนามัย อย่างไรก็ตาม หน่วยจัดเลี้ยงได้ปฏิบัติตามข้อผูกพันในการตรวจสอบตามกฎหมายแล้ว และไม่มีความผิดจึงไม่ควรถูกลงโทษ ปัญหาคือถ้าไม่ปฏิบัติตามข้อผูกพันในการตรวจสอบและการตรวจสอบไม่ผ่านการรับรอง การลงโทษจะเป็นอย่างไร? ผู้เขียนเชื่อว่าหน่วยจัดเลี้ยงควรถูกลงโทษหากไม่ปฏิบัติตามภาระหน้าที่ในการตรวจสอบ และการทดสอบบนโต๊ะอาหารไม่มีเงื่อนไข